يكی دو هفته پيش تونستم بعد از مدتها يكی از آرزوهامو عملی كنم.
رفتيم به بخش مركزی مناطق جنوبی كشورمون.
سفر خيلی جالبی بود مخصوصا كه آثار تاريخی كه مدتها فقط درباره شون توی كتابها خونده بودم رو ديدم
و از اون مهمتر با راهنمای سفر آشنایی رفته بوديم كه جزييات محل رو مي شناخت
هنوز هم عظمت كاخ های هخامنشی و يا قديميترين طاق ضربی كشف شده رو ويا كار خيره كننده اتمام سد دز اونهم در تنها سی و هشت ماه فكرم رو به خودش مشغول می كنه
سرسبزی جنوب و فراوانی آب برام جای اين سوال رو گذاشته كه پس چرا از اين همه ذخيره خدادادی به نحو مطلوب استفاده نشده....
ويا كمبود هميشگی امكانات در شهرهای حاشيه كشور. چيزی در شهرهای بسياری چه در شمال و جنوب و شرق و غرب ديدم.
راستی كه چقدر كار پايه ای برای انجام دادن مونده و منابع بسياری روی زمين در حال تلف شدن......
از نداشتن رادار برای فرودگاه شهر مهمی همانند اهواز گرفته چطور بگم درحاليكه مدعی پرتاب ماهواره به فضا هستيم
بگذريم از اين حرفها تا دلتون بخواد می شه گفت.
اما جنوب كشور رو منطقه ای با آينده خوب می دونم با اين همه منابع و استعداد....كاش كه بشود ماند و بتوان برای اين سرزمين كاری كرد.