دلم می خواست چيز ديگه ای بنويسم اما ديدم اين دوستم ما رو وسوسه کرد اينکه فعلا....
اما آلن تورينگ يکی از نوابغ عصر خودش بود و در پيشرفت اونچه که ما امروزه بهش کامپيوتر می گيم کمک شايانی کرد. علاوه بر اين يکی از پايه گذاران جريانی شد که در نهايت علوم هوش مصنوعی از اون بيرون اومد....بگذريم.
آزمون تورينگ که توسط خود اون پيشنهاد شد به قول خودش روشی برای شناسايي هوشمند بودن دستگاه هستش. روش آزمون اينه که يک بازرس در اتاقی باشه و امتحان شونده در اتاق ديگری و پاسخ های خودش به سوالات بازرس رو از طريق تايپ به اون می رسونه در حاليکه اونها فقط از اين طريق ارتباط دارند .
حالا به گفته تورينگ چنانچه به جای امتحان شونده دستگاهی باشه که بتونه پاسخ های قانع کننده ای برای بازرس بفرسته (قانع کننده رو از خودم می گم (يعنی اگه يه جذر پايه چهار از دستگاه خواستن با دقت قابل قبول و در زمانی معقول جواب بده يا بگه نمی دونم نه اينکه با هشت رقم اعشار جواب بده در حقيقت رفتار ها شبيه به پاسخ های انسان باشه. اگه بازرس نتونه تشخيص بده که مورد پاسخ دهنده انسانه يا دستگاه اونو دارای هوش قلمداد می کنن.
اين آزمون سر وصداهای زيادی در اطراف بلند کرد و بحث های فراوانی سر چگونگی اعتبار امکان و.... (توجه کنيد که آقای تورينگ مورد نظر ما در نيمه های اول قرن بود) و خلاصه صحبت بر سر اون زياد بود. اين اواخر عده زيادی هستند که استدلال می کنند اين آزمون به تنهايي نمی تواند وجود هوش را اثبات کند. اما طرفداران زيادی هم دارد.. به هر صورت در اين آزمون فلسفه اصلی تقليد هوشمندانه از رفتار های انسانی مد نظر است و درستی پاسخ ها چندان مسله نمی باشد. خود اين آزمون و بحث پيرامون اون راهگشای بسياری از نظريه های مدل سازی و رفتار شناسی و همينطور در هوش مصنوعی شد و به قول آقای تورينگ ما به عنوان انسان ويژگی منحصر بفردی در هوشمند نشون دادن خودمون نداريم پس چرا فکر نکنيم صورت های ديگه ای از هوشمندی نمی تونه وجود داشته باشه؟
پ ن:
