عرض می شود که:

لابد دیده اید که حال ما این روزها چندان به راه نبوده است. برای همین اینجانب به همراه همدم گرامی تصمیم گرفتیم به راه  شویم :)

یعنی اینکه داریم می رویم سفر و سبک ماجراجویانه می زنیم به راه. احتمالا برای ناصر خسرو هم  فاتحه ای می خوانیم. سر راه دیدن چند دوست گرام و فامیل دور افتاده از جزیره اصلی سرگردانی هم می رویم. اما هدف همان رفتن است چندان هم دل نگرانی به خودم راه ندادم که برنامه بریزیم و از این حرفها.

به هر رو حکایت غریبی است هر سفر که می دانی می روی و بر می گردی ولی قلبت می گوید اگر رفتی دییگر آن قبلی نیستی حال میل خودت است برو، اما برگشتن ات دیگر حکایتی است، حالیا این تو و این ره.

چه شاعرانه شد این آخرش :)) 

پ.ن یک: چقدر راه داشت این نوشته من

پ.ن دو: ناصر خسرو که جای خود، کم سن تر که بودم یک سفرنامه ای می خواندم به اسم "زیر آسمان کویر" شاهکاری بود. اگر پیدایش کردید حظی می برید. 

دلم می خواد یه تغییر اساسی بنیادی گنده تو زندگیم بدم.
شده دلتون بخواد برید وسط جنگل زندگی کنید یا برید تو یه جزیره.
یا شاید دلتون خواسته از فردا نجاری رو به جای کار اصلیتون شروع کنید.....
می خواهم بگم الان همچین احساسی دارم، دلم می خواد یه کار جدیدی انجام بدم که نکردم
بزنم تو دل راه و راه منو با خودش ببره.... آقا اصلا دلم می خواد برم سفر.......

اونها حتی نمی تونستن جای گلوله رو روی دیوار تشخیص بدن،
ما ها از شنیدن آهنگ ممدی احتمالا همگی بغضی می کنیم و سعی می کنیم زود ردش کنیم.
اونها هیچوقت بهت نگاه نمی کنن و یا با تو حرف نمی زنن مگه اینکه کاری کرده باشی که نباید می کردی.
ما ها مدام در حال نگاه کردنیم و سرمون به کار خودمون نیست!
شاید اونها تنهاترن اما مرز دور و برشون تعریف خوبی داره که راحت شکسته نمی شه.
------------
بازهم انتخاب هایی که به انتها می رسوندت. باز هم دیدم که روزگار با یکی دیگه از دوستام چه بازی کرده........
ای زندگی! این منم که هنوز با همه پوچی.........
تحملت می کنم
همش میچرخه توی سرم آه ای مسافر غریب .....چرا چنین غریبانه کوچ می کنی......